Hilde Zimerman
Hilde Zimerman | |
|---|---|
 | |
| U lind në | Hilde Vundsam 12 shtator 1920 |
| Vdiq | 25 mars 2002 (81 vjeçe) Vjena, Austria |
| Profesioni | Anëtare e rezistenës austriake |
| Prind/ër | Ana Vundsam |
| Të afërm | Othmar Vundsam (vëllai) |
Hilda (Vundsam) Zimerman (12 shtator 1920 - 25 mars 2002), ishte një anëtare e Rezistencës Austriake. E arrestuar në përpjekje për të luftuar fashizmin, Hilda u deportua me nënën dhe shoqen e vet të fëmijërisë nga nazistët në kampin e përqendrimit Ravensbrykut në Gjermani. Më pas, vazhdoi t'i mbijetojë burgimit të saj atje dhe marshimit të vdekjes.
Sipas Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen organizatës që ajo bashkëthemeloi, ku "ajo e shihte veten si 'person të persekutuar' dhe jo si 'viktimë' dhe e konsideroi një detyrim për të raportuar mbi nazistët dhe burgu i kampit të përqendrimit në Ravensbrykut veçanërisht për të rinjtë”. [1]
Vitet e formimit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
E lindur në Vjenë më 12 shtator 1920, Hilda Vundsami ishte e bija e Ana Vundsamit. U rrit me vëllain e saj, Otmar ("Oti"), në qytetin e Kagranit. Shpeshherë qyteti njihej dhe me emrin "Roten Wien" Vjena e Kuqe, sepse Partia Punëtore Social Demokrate e Austrisë fitonte vazhdimisht shumicën e zgjedhjeve deri në vitin 1934, kur Fronti Atdhetar (Austri) mori pushtetin pas arrestimit të kryetarit të Bashkisë, Karl Seic. Prindërit e saj u arrestuan po atë vit. Si rezultat, ajo dhe vëllai i saj merrnin pjesë në shumë aktivitete antifashiste. [2]
Lufta e Dytë Botërore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Dikur pas Anshlusit, vëllai i Hilda Zimermanit iu bashkua Vehrmahtit.
Hilda ishte anëtare aktive e Rezistencës Austriake. Në vitin 1944, ajo ishte pjesë e një qelize që bashkëpunonte me parashutistë sovjetikë nga Moska për të ndihmuar në zgjerimin e përpjekjeve antinaziste, duke fshehur dhe transportuar anëtarë të ndryshëm të rezistencës. Po atë vit, ndërsa ajo dhe shoqja e saj Paulina ("Pauli") Hohmeister po ndihmonin për të fshehur Sep Zetlerin, anëtar i rezistencës komuniste, ato u tradhtuan nga dikush në komunitet dhe u arrestuan bashkë me nënat e veta. Më pas, u dërguan në kampin e përqendrimit në Ravensbryk. Vëllai i saj, Otmari, i cili kishte qenë në shtëpi me leje nga ushtria, u nda nga familja e tij dhe u dërgua në kampin e përqendrimit Bukenvald. [3]
Sipas historianes Elisa Mailander, kur Zimermani u intervistua më vonë për përvojat e saj, ajo kujtoi se "rojet femra në Ravensbryk ... përdorën dhunën si mjet për t'u bërë përshtypje kolegëve të tyre meshkuj". [4]
Ajo i mbijetoi burgosjes në kamp dhe marshimit të vdekjes.
Jeta e pasluftës[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pas Luftës së Dytë Botërore, Zimermani punoi si pastruese dhe dado. Ajo ishte një skulptore dhe stiliste syzesh. [5]
Ajo bashkëthemeloi Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen (Austrian Camp Community Ravensbrück & Friends). Fliste rregullisht me shkollat dhe grupet e komunitetit për përvojat e veta gjatë luftës që të ndihmonte të rinjtë dhe të rriturit të kuptonin klimën ekonomike dhe sociale, e cila u zhvillua në Austri gjatë viteve 1930 dhe 1940. [6]
Në vitin 1999, Hilda mori pjesë në disa intervista me Brigite Halbmajr për Arkivin Video Ravensbryk të Institutit për Kërkimin e Konflikteve. Projekti titullohej, Vom Leben und Überleben–Wege nach Ravensbrück ( Nga jeta dhe shtigjet e mbijetesës në Ravensbrück ). Tina Leisch më pas udhëhoqi një ekip kineastësh në krijimin e një dokumentari nga ajo pamje interviste, Dagegen Muss Ich Etwas Tun: Portrait Der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann ( Duhet të bëj diçka për këtë: Portreti i luftëtarit të rezistencës Hilde Zimmermann ), i cili u publikua në 2009 [7]
Vdekja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Hilda Zimerman ndërroi jetë në Vjenë më 25 mars 2002.
Letërsia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- Sich die Menschenwürde nicht nehmen lassen . Në: Monika Horsky (Hrsg.): Man muss darüber reden. Schüler fragen KZ-Häftlinge . Ephelant-Verlag, Vjenë 1988 (= Bd. 2 von Dokumente, Berichte, Analysen ), , S. 183–207. (Erlebnisbericht).
- Wie auf Eis gelegt . Në: Karin Berger (Hrsg.): Ich geb Dir einen Mantel, dass Du ihn noch in Freiheit tragen kannst. Widerstehen im KZ. Österreichische Frauen erzählen . Promedia Verlag, Vjenë 1987 (= Edicioni Spuren), , S. 17 pas.
Filmat[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- Dagegen muss ich etwas tun. Portreti der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann . Dokumentacioni gjermanfolës nga Tina Leisch, Österreich 2010, 90 Min, Verleih/Vertrieb: Filmi Sixpack . [8] ( Traileri i filmit als Online- Videostream frei verfügbar auf: www.erinnern.at → Dagegen muss ich etwas tun )
Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ "Hilde Zimmermann (1920-2002)." Vienna, Austria: Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen, retrieved online July 1, 2018.
- ^ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ^ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ^ Mailänder, Elissa. Female SS Guards and Workaday Violence: The Majdanek Concentration Camp, 1942-1944. East Lansing, Michigan: Michigan State University, 2015.
- ^ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ^ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ^ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ^ Vrääth Öhner (13 janar 2010). "Dagegen muss ich etwas tun. Portrait der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann". Austrian Independent (www.filmvideo.at); Film and Video Database. Arkivuar nga origjinali më 8 tetor 2011. Marrë më 2010-04-18.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) – Kurzbeschreibung und filmtechnische Angaben