Jo pavarësisë para sundimit të shumicës

Jo pavarësisë përpara sundimit të shumicës (shkurtuar NIBMAR ) ishte një politikë e miratuar nga qeveria britanike që kërkonte zbatimin e sundimit të shumicës në një koloni, në vend të sundimit nga pakica koloniale e bardhë, përpara se perandoria t'u jepte pavarësi kolonive të saj. Ndonjëherë riinterpretohet nga disa komentues si jo pavarësisë përpara sundimit të shumicës afrikane, megjithëse kjo shtesë nuk ishte politikë e qeverisë.

Rodezia

Në veçanti, politika e NIBMARit u mbështet në lidhje me statusin e ardhshëm të Rodezisë si një shtet i pavarur. Kryeministrit britanik Harold Wilson iu bë presion për të miratuar këtë qasje gjatë një konference në Londër . Wilson fillimisht nuk ishte i prirur ta bënte këtë, nga frika se do të ngadalësonte shkallën me të cilën Rodezisë mund t'i jepej pavarësia, por Lester Pearson, Kryeministri i Kanadasë, formuloi një projekt-rezolutë që angazhonte Uillsonin në NIBMAR. Uillsoni mbrojti politikën kur ajo u sulmua si katastrofike nga konservatorët e opozitës. Arritja ishte jetëshkurtër, megjithatë, pasi Uillsoni vazhdoi t'i jepte oferta Ian Smithit, Kryeministrit Rodezian, të cilat Smithi përfundimisht e refuzoi. Politika e NIBMAR në Mbretërinë e Bashkuar bëri që qeveria e Smith të shpallte pavarësinë e Rodezisë pa pëlqimin britanik.