Vakhtang Orbeliani
Princi Vakhtang Orbeliani (ვახტანგ ორბელიანი në gjuhën gjeorgjiane) ishte një poet romantic dhe ushtar gjeorgjian që shërbeu në ushtrinë e Perandorisë Rusë. Ai u lind më 5 prill ne vitin 1812 dhe ndërroi jetë më 29 shtator te vitit 1890. Orbeliani ishte pjesë e fisit të shquar Orbelian dhe konsiderohej si një nga figurat kryesore të letërsisë romantike në Gjeorgji.
Vakhtang Orbeliani u lind në Tiflis (Tbilisi) nën sundimin e Perandorisë Rusë. Ai ishte fëmija i Princit Vakhtang Orbeliani dhe Princeshës Tekle, një figurë e dashur në shoqërinë gjeorgjiane e mbretit të fundit gjeorgjian, Erekle II. Vakhtang ishte vëllai i Aleksandër Orbelianit dhe kushëri i Grigol Orbelianit, të cilët ishin poetë të njohur romantikë.Pas shkollës së lartë në Tiflis, Vakhtang u regjistrua në Korpusin e Faqes në Shën Petersburg, megjithatë nuk e përfundoi diplomën dhe u kthye në vendlindje. Në vitin 1832, ai mori pjesë në një përpjekje grushti shteti kundër sundimit rus, por përpjekja dështoi dhe ai u arrestua. Megjithatë, dënimi i tij me vdekje u pezullua dhe ai u internua në Kaluga.Pas kësaj, shumë nga ata që ishin pjesë e grushtit të dështuar, u pajtuan me autoritetin e Rusisë, duke reflektuar nostalgjinë për një kohë të humbur në poezinë romantike. Në vitin 1838, Vakhtang Orbeliani iu bashkua ushtrisë ruse dhe shërbeu në regjimentin e Dragonit të Nizhny Novgorod. Ai luajti një rol të rëndësishëm në luftën kundër fiseve rebelë malore gjatë Luftës së Kaukazit dhe shërbeu në poste të ndryshme ushtarake dhe administrative në Kaukazin e Veriut. Ai gjithashtu kishte një kontribut të rëndësishëm si anëtar i këshillit të fshatarëve dhe si arbitër.Me kalimin e kohës, Vakhtang Orbeliani u graduua si gjeneral-major në vitin 1860 dhe mbeti një figurë e rëndësishme në historinë e Gjeorgjisë dhe Rusisë.
Poezia e Vakhtang Orbelianit reflekton një theks të madh mbi kohën e shkatërrimit të monarkisë gjeorgjiane në fund të shekullit të 18-të, siç bën edhe vëllai i tij, Aleksandri. Në poezitë e tij, ai shpreh një dëshirë të thellë për ngushëllim nëpërmjet besimit të tij në durimin e krishterë. Kjo temë e durimit dhe shpresës së ndriçuar nga feja krishtere është thelbësore në veprën e tij më të njohur. Imazhet e krishterimit gjeorgjian, veçanërisht kryqi i rrushit të Shën Ninos, janë të përdorura shpesh në poezitë e tij për të shfaqur thelbin e kulturës dhe identitetit gjeorgjian. Vakhtang Orbeliani, si një poet i shquar i kohës së tij, u nderua me një varr në cepin perëndimor të Katedrales Sioni në Tbilisi.